Er zijn uitjes met vrienden die een blijvende indruk achterlaten. Met Thomas en Lucie wilden we een frisse neus halen, een echte pauze inlassen ergens waar de natuur nog ongerept is, waar de dorpjes verhalen vertellen en waar de zon zowel het landschap als de mensen verwarmt. Drie dagen, meer niet. Dus laadden we de bestelwagen vol, stippelden een lus uit door het hart van de zuidelijke Gard en zo begon onze roadtrip door de Provence Occitane.
We begonnen met een klassieker die nooit teleurstelt: de route door de kloven van de Ardèche. Zelfs Thomas, die niet erg onder de indruk was, was sprakeloos toen hij het panoramische uitzicht zag. We stopten bij bijna elk uitzichtpunt – mede door Lucie, die erop stond om elke keer een andere foto te maken, “met die rots daar op de achtergrond”. Het resultaat: een trage start, maar nu al een echt gevoel van ontkoppeling.
In de namiddag kwamen we aan in Aiguèze, en het was liefde op het eerste gezicht! Dit dorp, dat op de lijst van Mooiste Dorpen van Frankrijk staat, met zijn blonde stenen huizen en zijn duizelingwekkende uitzicht over de kloven, hulde ons in een zeldzame rust. We namen onze tijd, dwaalden door de smalle straatjes, vonden een bakker en gingen toen naar deserviceplaats net buiten het dorp. Eenvoudig, vredig, perfect voor een eerste nacht onder de sterren.
We werden wakker met het geluid van vogelgezang en de zon stond al hoog. Lucie, altijd een vroege vogel, verwarmde al water voor de koffie terwijl Thomas nog probeerde op te staan. Na het ontbijt in Aiguèze vervolgden we onze roadtrip in de Provence Occitane richting Pont-Saint-Esprit.
Daar wandelden we door het stadscentrum en bewonderden we de oude gebouwen, de kerk, de elegante gevels… De sfeer was vredig, met deze mix van een levendige stad en oud erfgoed. We vonden een kleine markt op het plein, perfect om onze tassen te vullen met picknickproducten.
Daarna gingen we naar de Chartreuse de Valbonne, genesteld in het hart van de natuur. De plek is zowel monumentaal als rustgevend. We installeerden ons tafelkleed niet ver van de ingang, onder de bomen, en vertrokken toen voor een wandeling in het omringende nationale bos. Het pad was schaduwrijk, koel en geurig. We wandelden zonder veel te praten, gewoon blij dat we er waren. s Avonds reden we terug naar de camping in La Roque-sur-Cèze voor een vredige nacht, gesust door het ruisen van de Cèze in de verte.
We waren die ochtend vroeg wakker. En dat was het waard! Om 7.30 uur waren de Cascades du Sautadet nog verlaten, badend in een onwerkelijk gouden licht. We zaten op de rotsen, keken hoe het water voorbij stroomde en luisterden. Het was een van mijn favoriete momenten van de reis.
Daarna klommen we omhoog naar het dorp La Roque-sur-Cèze, even intiem als altijd, met zijn geplaveide straatjes en onverwachte uitzichten over de vallei. Dan door naar Goudargues, onze lunchstop. Op een terras langs het kanaal deelden we een schotel lokale kazen en een verse salade, met onze voeten bijna in het water. “Het is net een mini Venetië,” zei Lucie. Goed punt: Goudargues staat ook bekend als “La petite Venise Gardoise”! De middag verliep vlekkeloos, met een duik in de Cèze, een siësta aan het water en veel gelach. We sliepen uit, vol zonneschijn en ontspanning.
Op onze laatste dag reden we naar Chusclan, een dorp omringd door gouden wijnranken. We parkeerden op hetasfalt vlakbij de wijnkelder van de coöperatie en genoten van een wijnproeverij onder leiding van een gepassioneerde wijnmaker. Thomas hield van de fruitige witte wijnen, Lucie van de volle rode wijnen. Persoonlijk was ik vooral blij om een echte lokale wijn te ontdekken, ver van de steriele normen.
In de namiddag klommen we met wandelschoenen aan naar Château de Gicon. Het pad klimt zachtjes en opent zich dan naar een adembenemend uitzicht: de Rhône-vallei, Bagnols-sur-Cèze, de Mont Ventoux in de verte. We hebben er een hele tijd gestaan, zwijgend, alleen maar kijkend. Er zijn beelden die blijven hangen zonder gefotografeerd te zijn.
Deze roadtrip in de Occitaanse Provence duurde drie dagen. Maar het gaf ons zoveel meer: diepgewortelde herinneringen, momenten van echte ademruimte, landschappen die zowel krachtig als eenvoudig waren. Elke etappe, vanAiguèze tot Chusclan, onthulde ons een stralend Zuiden, waar natuur, geschiedenis en gezelligheid een levenskunst weven die we niet snel zullen vergeten.
34°C