Toen Jeanne me het idee influisterde van een weekendje weg van alle drukte, besloten we de Provence Occitane te gaan ontdekken, een authentiek hoekje van de Gard, nog afgeschermd van de drukte. In een paar dagen tijd genoten we van een tijdloos intermezzo van wandelingen, ontdekkingen van erfgoed, heldere landschappen en onvergetelijke momenten van samenzijn. Een ideale bestemming voor koppels die op zoek zijn naar een eenvoudig en oprecht uitje.
Vanaf het moment dat we aankwamen, werden we omgeven door een gevoel van voldoening. Dit land lijkt de zeldzame gave te hebben om je te laten vertragen en je koffers neer te zetten, niet alleen fysiek, maar ook mentaal.
In een oogwenk zijn we de kennisgevingen, overvolle agenda’s en het lawaai van de stad vergeten. Hier ademt alles zalige eenvoud uit, alsof natuur en mensheid zijn samengekomen om een plek te creëren die bevorderlijk is voor herverbinding.
Het gouden licht van de late namiddag baadde in de heuvels en elke bocht in de weg bracht ons een beetje dichter bij een zuidelijke levenskunst die zowel discreet als genereus is. Het was een krachtige eerste indruk, die van een authentiek Zuiden, stralend zonder opzichtig te zijn, gastvrij zonder overdaad.
Onze reis begon in Vénéjan, genesteld in de heuvels boven de Rhône. Dit dorp, bestempeld als “Petite Cité de Caractère”, doet zijn naam alle eer aan. De stilte, onderbroken door het geritsel van bladeren en vogelgezang, begeleidde onze voetstappen langs de geplaveide straten, tussen de blonde stenen huizen. Rondom omringt de vredige natuur het dorp als een groene sjaal.
We raakten in de ban van de zorgvuldig gerestaureerde windmolen. Hij staat op een heuvel en lijkt over het dorp en de omliggende vlaktes te waken. De tijd staat hier stil: je kunt bijna nog het malen van de molenstenen horen, de adem van de wind in de wieken, het geduld van een vergeten vaardigheid. Iets verderop biedt de kapel Saint-Jean-Baptiste, discreet en doordrenkt van spiritualiteit, ons een moment van eenvoudige, oprechte contemplatie.
We verlieten Vénéjan met een licht hart, alsof deze eerste stap in de Occitaanse Provence ons al had verbonden met iets essentieels: tijd voor onszelf, voor elkaar en voor verwondering.
Als er iets is waar Jeanne en ik dol op zijn, dan is het wel samen wandelen, weg van de platgetreden paden, op zoek naar nieuwe horizonten. In de Provence Occitane lijkt elk wandelpad uitgestippeld voor liefhebbers van natuur en rust. Of je nu een langeafstandswandelaar bent of gewoon een zondagse wandelaar, hier onthullen de landschappen zich op het ritme van je voetstappen, in een zachte, gastvrije sfeer.
De dag na onze aankomst trokken we onze sportschoenen aan voor een rondwandeling vanuit La Roque-sur-Cèze, geklasseerd als een van de mooiste dorpen van Frankrijk. Dit kleine juweeltje van blonde steen, gelegen boven de beroemde watervallen van Sautadet, is op zichzelf al een levende ansichtkaart. Het pad dat we volgden voerde ons door altijd groene eikenbossen, langs terrasvormige wijngaarden en naar een adembenemend uitkijkpunt. Daar, hand in hand, in stilte, keken we neer op de Cèze die zich een weg naar beneden kronkelde, als een zilveren lint tussen de heuvels. Een moment onderbroken, eenvoudig en kostbaar.
Voor onze tweede dag kozen we voor een verandering van tempo door twee elektrische fietsen te huren in Goudargues, het kleine Venetië van de streek. De wijnroutes voerden ons door een lappendeken van lavendelvelden, boomgaarden en wijngaarden. Aan het einde van de route lag een stop bij een lokaal wijndomein met een kwaliteitslabel voor de hand. Onder het genot van een glas gekoelde witte bloemenwijn bespraken we het terroir en de tradities met een gepassioneerde wijnmaker. Opnieuw stond het menselijke element centraal in de ervaring.
Als je met z’n tweeën weggaat, is het niet alleen om de bezienswaardigheden te zien of te bekijken: het gaat er ook om te vertragen, samen te ademen en te genieten van die stille momenten waarop alles wordt gezegd zonder een woord. In de Provence Occitane nodigt de natuur uit tot loslaten. Tussen twee verkenningen door leek het ons vanzelfsprekend om er samen even tussenuit te gaan, gewoon om er te zijn.
Na enkele uren wandelen door wijngaarden en bossen, zetten we onze tassen neer op een kleine open plek, in de schaduw van een honderd jaar oude olijfboom. Een eenvoudige geïmproviseerde picknick, met een paar producten van de markt – knapperig brood, lokale geitenkaas, sappig fruit – veranderde in een moment van pure voldoening. Het gezang van de krekels, de geur van de garrigue en dat gevoel van welwillende afzondering maakten dit moment tot een dierbare herinnering. Geen netwerk, geen beperkingen. Alleen Jeanne en ik, in een luchtbel van de natuur.
Om deze rustige dag af te ronden, hadden we een ongewone nacht geboekt in een romantische woonwagen, genesteld in het hart van een manade. Zodra we aankwamen, veranderde de sfeer: een zeldzame stilte, het soort dat je nergens anders hoort, omhulde de plek. Voor ons lag een klein, rustig meer en een paar Camargue-stieren kwamen naar voren om te drinken. Na een diner bij kaarslicht en een paar keer lachen, keken we naar de sterrenhemel, knus onder een deken. Ver van alles, maar dichtbij wat essentieel is.
Hier slapen was een beetje het rechtzetten van het record, de eenvoudige schoonheid voelen van een plek die de aarde respecteert en het leven dat erin geworteld is. Het is een ervaring die we zouden aanraden aan elk stel dat op zoek is naar een warm, zacht toevluchtsoord.
In Provence Occitane gaat eten niet alleen over eten: het gaat over vieren. Het vieren van het land, de seizoenen, knowhow en vooral het huidige moment. Voor ons, liefhebbers van de eenvoudige, authentieke keuken (en fijnproevers), was dit culinaire podium een waar feest voor de zintuigen. Hier is gastronomie een universele taal, een brug tussen generaties, tradities en passerende reizigers.
Elke ochtend hadden we het genoegen om samen de boerenmarkten van de streek te ontdekken. In Bagnols-sur-Cèze of Goudargues liepen de kleurrijke kraampjes over van de lokale producten: gouden honing, geurige truffels, gerijpte kazen, aromatische kruiden… Wat vooral indruk op ons maakte was het directe contact met de producenten, die allemaal gepassioneerd waren over hun werk en er trots op waren om hun liefde ervoor te delen.
Op een middag zaten we op het terras van een klein restaurant in Saint-Paulet-de-Caisson. Op het menu: marktkeuken, met bekroonde olijfolie uit Saint-André-d’Olérargues, nog warm brood en een glas fruitige Tavel. Het was een echte traktatie en we waren verrukt bij elke hap.
Maar het meest gedenkwaardige moment was ons diner bij zonsondergang, op de hoogten van Sabran. Het licht, dat al oranje was, baadde in de heuvels toen we plaatsnamen aan een intieme table d’hôtes, tussen twee rijen wijnranken. De chef – een lokale cateraar die zich inzet voor een duurzame aanpak – had een licht en smakelijk seizoensmenu samengesteld.
Elk gerecht ging vergezeld van een anekdote, een wijnarrangement en een uitleg over de herkomst van de producten. We proefden een velouté van pompoen en saffraan, een delicaat gerookte forelfilet uit de Cevennen en een taart met verse vijgen. Alles vergezeld van een glas elegante, goed gestructureerde rode Lirac.
Dit diner was een echte liefdesverklaring aan het terroir, maar ook aan ons koppel. Want deze zwevende momenten, waarop smaken en emoties samenkomen, zullen we nooit vergeten.
Om ervoor te zorgen dat jullie tijd samen net zo perfect is als de onze, zijn hier een paar eenvoudige tips om je te helpen het beste uit elk moment te halen.
Dit weekend in de Occitane Provence was een verademing, een terugkeer naar de basis, een viering van onze verbondenheid. Het is een perfecte bestemming voor koppels, of je nu een liefhebber bent van natuur, erfgoed of wijn, of gewoon op zoek naar wat quality timeout…
34°C